Eglise Saint-Pantaléon

De Saint-Pantaléon kerk is tijdens de renaissance een parochie van rijke burgers die de kerk graag van kunstwerken voorzien (beelden, glas-in-lood).

Na de Franse revolutie worden hier beelden uit de 16e eeuw verzameld die uit andere bouwwerken gered zijn, wat de kerk tot een waar museum voor heiligenbeelden uit de Champagne maakt.
Uit vroegere teksten kan men opmaken dat op deze plaats een synagoge stond, en daarna vanaf 1189 een vakwerk-kerk gewijd aan de martelaar Saint Pantaléon (waarvan, volgens de legende, in 304 in Rome de handen op het hoofd werden genageld).
In het begin van de 16e eeuw maakt de kerk plaats voor een stenen gebouw, dat door de grote brand in 1524 gedeeltelijk verwoest wordt. In 1527 annexeert de kerk de verwoeste omliggende grond om een grotere kerk te kunnen bouwen. In 1570 worden de lage gedeeltes van een tijdelijk dak voorzien, en het bovengedeelte wordt een eeuw later afgebouwd. Rond 1740 worden een travee en de gevel in klassieke stijl toegevoegd.
De sobere buitenkant toont een portaal met twee boven elkaar geplaatste frontons en een bijzondere achthoekige klokkentoren. Aan de binnenkant versterkt het smalle schip het gevoel van hoogte.
Bijzonder zijn het balkon rondom, het houten tongewelf op 28 m en de grote glazen ramen.
Op de pilaren is over twee niveaus een mooie reeks beelden te zien. Zo kan men onder ander, op de eerste pilaar rechts Sint Jacob (Saint Jaques) bewonderen van Dominique le Florentin, een meester van de School van Troyes. Op de tweede Sint Barbara (Sainte Barbe), met boek en palmstomp, een meesterwerk van de gotische kunst in Troyes, de Chaire de vérité (spreekstoel), van de beeldhouwer Simart (1806-1851), en op de pilaren voor het altaar La Foi et La Charité (1551, Le Florentin), in de tweede kapel rechts, de zeer realistisch uitgevoerde, kleurrijke beeldengroep de Arrestation de Saint Crépin en Saint Crépinien, beschermheiligen van de schoenlappers. De kerk bezit nog vele andere kleurrijke beelden.

De verhalende glas-in-loodramen, vaak in grisaille, vormen een bijzondere verzameling van 16e eeuwse glaskunst. De ramen met de geschiedenis van Daniel, en het lijden van christus, uit 1531, zijn voor de School van Troyes een keerpunt in de glasschilderkunst die voor die tijd juist uitbundig van kleur was.