“Zin in Troyes” – 10 eeuwen liefde en romantiekticism
De kleurenpracht van de vakwerk huizen regelrecht uit de mooie XVIe eeuw maken de stad tot een pronkjuweel van het nationaal erfgoed. Deze stad, waar nog tijd is om van de liefde en vers water te dromen, dat is Troyes.
Troyes, met zijn labyrint aan straten die verstoppertje spelen met de geschiedenis, met zijn kaden waar het zo heerlijk slenteren is, met zijn ontelbare gotische kerken met het mooiste assortiment ramen van Frankrijk, biedt een delicaat boeket aan gevoelens voor rechtgeaarde zielen.
In Troyes wordt de ziel omgeschud en klopt het hart sneller.
Je leert Troyes de Romantische kennen door de fijne, poëtische plekjes die zo charmeren maar ook door personen, feiten en gebeurtenissen die zijn reputatie gesmeed hebben.
Het liefdesgerecht hield zitting in Troyes
Slechts een paar steden in Frankrijk hadden het privilege om standplaats te zijn van het liefdeshof waar rechtgesproken werd in kwesties van het hart. Een van die steden was Troyes.
Deze “rechtszaken” werden voorgezeten door een grote dame van het koninkrijk, men bemiddelde in geschillen tussen echtelieden en besprak morele kwesties. Er gold slechts één wet, die van de hoofse liefde, waar elk rechtschapen persoon zich aan diende te houden als richtlijn voor zijn gedrag.
Er werden gedragsregels vastgelegd zoals: “Een geliefde mag nooit haar minnaar verlaten vanwege een langdurige afwezigheid.” Wie ten strijde trekt verliest zijn plaats niet!
Er was een tijd dat koningen en koninginnen Troyes uitkozen voor hun huwelijken. Lodewijk X de Woelzieke of Hendrik V van Engeland bijvoorbeeld. Een tijd toen men in Troyes het traktaat van de liefde (Andreas Capellanus) opstelde, waarin de “dertien voorschriften” van de hoofse liefde waren vastgelegd.
Enkele beroemde – bestaande of verzonnen – koppels hebben eveneens hun grote liefde in de Aube beleefd: Héloïse en Abélard, Frédéric Moreau en Madame Arnoux (uit “L’éducation sentimentale” van Flaubert), Pauline de Beaumont en de schrijver François-René de Chateaubriand.
Dagelijks stoppen voorbijgangers om hun liefde te verklaren aan “Lili, de dame met de hoed”. Ze nemen zedig plaats naast deze delicate jonge vrouw met haar rondzwervende gedachten. Een snelle stop voor de foto en het is alweer tijd om de mooie lezeres met haar gedachten op haar bank te verlaten.
Maar misschien kan “Het meisje dat een kus geeft” je honger naar meer zinnelijke liefkozingen stillen. Ze is ongetwijfeld minder gereserveerd dan “Lili” en ook meer rebels, je hoeft slechts de straat over te steken, daar waar vroeger het huis stond van de (draai)brugwachter, om dit meisje met haar gespannen lijf en haar gulzige lippen te kunnen kussen.
Met dank aan de Hongaarse beeldhouwer Andras Lapis, de vader van “Lili”, en aan de Nederlandse beeldhouwer Sjer Jacobs, vader van “Het jonge meisje dat een kus geeft”, die de inwoners van Troyes dit charmant en vertrouwd gezelschap hebben gegeven.