Toevoegen aan bladwijzer

Het is een eenzame boot afgemeerd onder de fundering van de place du Préau. Aan boord hebben meerdere restaurants er zich opgevolgd.

Maar dat de duivel deze boot komt te posten op een bijna onbeschaamde manier op de enorme bassin de la préfecture op een kabellengte van het stadscentrum? Men zou zich afvragen door welk oog van de naald deze ongebruikelijke boot is kunnen passeren.

Wel, deze aak, in onberispelijk wit is gewoon aangekomen … via de weg. Goed 30 jaar geleden, gebruikte een uitzonderlijk transport de Nationale 19 vanuit de haven van Nogent-sur-Seine om de kostbare lading uit te laden.

Een evenement die zowel buitengewoon als spectaculaire was, want de bassin de la préfecture had geen schip meer ontvangen sinds het begin van de Tweede Wereldoorlog.

Dit transport per vrachtwagen vat trouwens op een symbolische manier de geschiedenis van het kanaal samen tegengewerkt door een fataal lot. Het verhaal begint nochtans onder de keizerlijke auspiciën, aangezien Napoleon I is die tijdens zijn passage in Troyes in 1905, reageerde op de wens van de gemeente om over een bevaarbare weg te beschikken, decreet “dat binnen de zes jaar, de schuiten en boten opnieuw de Seine kunnen opvaren vanaf Parijs tot Bar-sur-Seine en verder” of anders gezegd, stroomafwaarts naar stroomopwaarts van de stad.

Het eerste gedeelte van het kanaal van de Haute Seine, tussen Troyes en Marcilly-sur-Seine in de Marne, stroomafwaarts van Troyes, werd voor navigatie geopend in… 1846., een kwarteeuw na de dood van zijn verheven initiatiefnemer die waarschijnlijk had gezondigd door optimisme!

Het tweede deel dat moest worden gevolgd tot Châtillon-sur-Seine en Côte d’Or, stroomopwaarts van Troyes zal niet verder gaan dan Bar-sur-Seine. Erger nog, er is nooit een boot erin geslaagd er te varen, want men zal er met ontzetting vaststellen dat het kanaal op sommige plaats ontsnapt als een verdere doorbraak en het water verdwijnt van zodra men er aankomt! Twintig jaar werk voor niets en de droom om aan te sluiten aan de canal de Bourgogne definitief weg…

Dit deel van het canal de la Haute Seine krijgt er de meedogenloze bijnaam “kanaal zonder water” van. Talrijke overblijfselen markeren er nog de route van. Troyes zal dus voor eeuwig een terminus blijven voor het verkeer op het water. Aken voeren echter tweewekelijks retourreizen uit tussen de hoofdstad en de hoofdplaats van de Aube voor het transport van goederen.

Een ultieme boot gevuld met suiker werd in 1940 gelost in de oude haven van Troyes. Het is het actuele bassin van de prefectuur, dit grote wateroppervlak gewaardeerd door de vissers, waar onze eenzame boot zich nat maakt. Wat het kanaal zelf betreft, plots werkloos, werd gevuld in de vroege jaren 1960.

Men heeft hem bedekt met brede lanen, zelfs al blijft het water er in grote begraven leidingen stromen onder de weg. Een deel van de doortocht van Toyes kon aan het beton en bitumen ontsnappen: dit klein deel van het kanaal werd sindsdien een vakantieoord voor alle inwoners van Troyes en dagjestoeristen. 

Deze strookt markeert de inkeping tussen het hoofd en het lichaam van de Bouchon de champagne, zelfs als zijn roeping eerder een draad was die de twee delen van de stad samen naait, de bovenwijk met de benedenwijk.