Over
Verhoging, blauwe waterlelies
Een monumentale glazen sculptuur op de Place de la Tour in Troyes
Op de Place de la Tour is een grote glazen sculptuur geïnstalleerd in een fontein met een vierkant bassin. Dit stuk glas van 500 kg, met zijn stalen structuur die 20 glazen panelen ondersteunt die het licht naar binnen laten, en bekroond door een kristallen spits, vormt een echte uitdaging. Met de hulp van Didier Duchêne, Compagnon du Devoir en manager van de metaalfabriek CMD² in Estissac, heeft glaskunstenaar Jean-François Lemaire gemaakt wat ongetwijfeld de eerste grootschalige glaskunstsculptuur in Frankrijk is. Het werk, dat een aantal thema's uitdrukt met behulp van het vocabulaire van de hedendaagse kunst, werd gemaakt in opdracht van de stad Troyes. De thema's die de kunstenaar en de stad in het voorjaar van 2018 zijn overeengekomen, hebben te maken met geschiedenis, water en de kleur blauw. Het project is ook een eerbetoon aan de schilder Claude Monet, die zo vaak de weerspiegeling van licht op rivieren en meren schilderde.
Élévation, bleus nymphéas duurde een jaar om te voltooien. Jean-François Lemaire bedacht het project en creëerde, bakte en stookte (6 tot 10 dagen) enkele tientallen dikke glazen panelen, elk een werk op zich. De panelen hebben een verscheidenheid aan texturen en een overwegend blauwe kleur, geproduceerd door het samensmelten van metaaloxiden. Nadat ze gepolijst en, indien nodig, opnieuw geslepen waren, werden ze maandenlang buiten getest op hun weerstand tegen de elementen en tegen thermische schokken. Ook tijdens de installatie van de staalconstructie werden talrijke tests uitgevoerd in de werkplaats. De creatie van een monumentale glassculptuur die buiten in een openbare ruimte wordt geïnstalleerd, brengt beperkingen met zich mee die niet gelden voor kleinere werken die binnen worden geïnstalleerd. Hetzelfde geldt voor de gebruikelijke toepassingen van glas in gebouwen. Didier Duchêne beschouwt de samenwerking met Jean-François Lemaire als een verrijkende ervaring op het gebied van de relatie tussen glas en metaal, "een echt laboratorium, aangezien het project zeer ongebruikelijk was en het aantal en de verscheidenheid aan vragen waarop we de juiste technische antwoorden moesten vinden zeer groot was". Dit is nu gelukt en het werk is nu geplaatst op zijn dubbele sokkel van Bourgondische steen in het hart van de Place de la Tour.
De betekeniselementen en hun transposities: geschiedenis, water, molens, boeken.
De door de stad gekozen locatie is een emblematische plek, die door herontwikkeling zijn gezellige rol heeft teruggekregen. Het ligt vlak voor de oude monumentale poort van het eerste kasteel van de Graven van Champagne, afgebroken in de 19e eeuw. Tijdens de middeleeuwen zag deze poort de doorgang van prestigieuze intellectuelen, koningen, de eerste Tempeliers en het briljante hof van de graven. Élévation, bleus nymphéas is op zijn eigen manier een vrolijke, speelse poort die voor iedereen toegankelijk is, in dialoog met de nu onzichtbare poort naar het verdwenen kasteel.
De Place de la Tour lag ook in de buurt van verschillende waterwegen, uitgerust met watermolens. Door de alomtegenwoordigheid van water in en rond de stad vanaf de Middeleeuwen, vermenigvuldigden deze installaties zich en speelden ze eeuwenlang een belangrijke rol in de economie van de stad. Een rijkdom geboren uit water. Jean-François Lemaire heeft van het water een belangrijk
een belangrijk thema in zijn werk. Net als het water van de Seine, de rus en de biefs geven de glazen panelen uitdrukking aan dieptes, opaciteiten en reflecties, de bewegingen van het waterleven en het ruisen van de wind op het oppervlak. Het is alsof 'plakjes' water uit het water zijn gehaald en door een magisch gebaar zijn geïmmobiliseerd en op de metalen takken zijn geplaatst, klaar voor een nieuw leven.
Op dezelfde manier kunnen we de stalen structuur van het werk zien als de nokkenas van een poëtische molen, waarvan we het rad zouden laten draaien door rondjes om de fontein te draaien op een denkbeeldig waterpad. Als dit pad horizontaal is, is de beweging die wordt overgebracht verticaal, en dit is het hele punt van Elevation, waterlelieblauw, dat ons aanmoedigt om te groeien, om ons te richten op kennis, maar ook op indrukken, wolken, het blauw van de lucht dat is vastgelegd in de panelen en in de pijl van pure transparantie die het geheel bekroont.
De inhoud van de panelen wordt ook onthuld aan degenen die ze willen zien, afhankelijk van de variaties in licht, grijze luchten, heldere luchten, nachtverlichting. Wat 's ochtends vijandig en stil lijkt, komt 's middags in het volle zonlicht tot leven en onthult onvermoede werelden van kleur en sluiers. Op deze manier ontstaat begrip als we lezen en leren: wat ons tot nu toe ontging, wordt plotseling duidelijk. Bladzijden van glas, bladzijden van boeken, hier komt de verheffing door spel, door indrukken en vooral door veelvuldige bezoeken, want het kost tijd om 'aan het wiel te draaien' en je te laten ondervragen, veranderen en overtuigen door de duizend en één tekens die het werk ons biedt.
Monet en de "Blauwe Waterlelies
Laten we deze presentatie afsluiten met een eerbetoon aan Claude Monet. Deze immense kunstenaar schilderde op het kruispunt tussen wat de ogen echt kunnen zien en wat het hart kan voelen. Ochtend, middag, avond... Kathedraal, molen, vijver of zachte bloemkroon, waar het hem om ging was het vastleggen van de tijd, de veranderende reflecties van het licht op steen, water of bloem. Het blauw van de waterlelies was dan dat van de meteoren in de spiegel van Giverny, getrouwd met de herinneringen en gevoelens van de schepper. Monet opende zo de weg voor alle kunstenaars om naar hun eigen waarnemingen te luisteren en deze uit te drukken, om zeldzame en subtiele emoties over te brengen die verder gaan dan de vorm.
Met een andere woordenschat spreken de blauwe panelen van de sculptuur Elevation, nymphéas blue, die het licht weerkaatsen of doorlaten, ook tot ons over water, tijd en overdracht. Dit zijn hun sterkste boodschappen. Maar er is ook het plezier van het kijken naar de reflecties, het verkennen van de stalen structuur, het rondlopen in het zwembad, het ontdekken van details, het zoeken naar tekens en herinneringen. Dit zijn allemaal subtiele boodschappen die ons bezighouden terwijl we de poëtische beweging in gang zetten die van ons, voor heel even, burgers van dit werk en van onze eigen dromen maakt.
Catherine Divet
Tarieven
Vrij